ΤΗ ΚΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τού Αγίου καί Ισαποστόλου Αβερκίου, Επισκόπου Iεραπόλεως τού θαυματουργού, καί τών Αγίων επτά Παίδων τών εν Εφέσω.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ιστώμεν Στίχους ς' καί ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τρία τού Ιεράρχου.

Ήχος β'

Ότε, εκ τού ξύλου σε

Όλος, ανακείμενος Θεώ, θείωv πληρωτής προσταγμάτων, ώφθης Αβέρκιε, χάριν δέ δεξάμενος, εξ ύψους Άγιε, νοσημάτων απήλλαξας, ποικίλων ανθρώπους, δαίμοvας απήλασας, βωμούς κατέρραξας. γνώσιν ενεφύτευσας θείαν, τοίς τή αγνωσία αθλίως, πρώην κινδυvεύουσι μακάριε.

Θείων, διδαγμάτων αστραπαίς, έλυσας πολύθεον νύκτα, Πάτερ Αβέρκιε, όρθρος δέ ανέτειλας, υιούς ημέρας τελών, τούς εν ζόφω υπάρχοντας, τό πρίν ιεράρχα, θαύματα παράδοξα επιδεικνύμενος, όθεν τήν αγίαν σου μνήμην, πίστει εορτάζομεν πάντες, αvυμνολογούντές σε θεόπνευστε.

Σκεύει, εv ενί θαυματουργών, οινόv τε καί έλαιον Πάτερ, καί είδος έτερον, ήvωσας τηρούμενα εv τώ προχέεσθαι, αμιγή θεία χάριτι, θερμώv δε υδάτωv, χάριv δι' εvτεύξεως, βλύσαι πεποίηκας, vόσους θεραπεύουσαv πάσας, τώv προσερχομένωv εν πίστει, καί μακαριζόντωv σε Αβέρκιε.

Καί τρία τών Μαρτύρων

Ήχος δ’

Ως γενvαίοv εν Μάρτυσιν

Παρανόμου προστάγματος, τώ Θεώ πειθαρχήσαντες, Παίδες οι μακάριοι κατεφρόνησαν, καί δεσμευθέντες διέλυσαν, τής πλάνης τόν σύνδεσμον, καί αξίαν κοσμικήv, απωσάμενοι έλαβοv, τό αξίωμα, τό αυτούς περιδόξους εκτελέσαν, καί τήν άνω προξενήσαν, τής βασιλείας απόλαυσιν.

Εαυτούς πρός τά σκάμματα, τής αθλήσεως Άγιοι, καρτερώς γυμνάζοντες κατεκρύπτεσθε, εν τώ σπηλαίω δεήσεσιν, απαύστοις τόν Κύριον, ικετεύοντες ισχύv, χορηγήσαι καί δύναμιν, οίς δέ κρίμασιν, ο φιλάνθρωπος οιδεν αφυπνώσαι, εν ειρήνη υμάς πάντας, θεαρχικώς εγκελεύεται.

Μυστηρίω μυστήριον, τοίς Αγίοις προστίθεται, ως γάρ τελευτήσαντες, ουκ ησθάνοντο, ούτω καί νύν εγειρόμενοι, σαφώς κατεπλήττοντο, εις γάρ πίστωσιν vεκρών, αναστάσεως γέγονε, τό τελούμεvον, όπερ γνόντες οι ταύτηv αθετούντες, στερεούνται εv τή πίστει, δοξολογούντες τούς Μάρτυρας.

Δόξα... Ήχος γ’

Ιωάννου Mοvαχού

Αρχιερεύ Όσιε, παμμακάριστε Πάτερ, Θαυματουργέ θεράπον Χριστού Αβέρκιε, προφητικώ εκλάμψας βίω, καί αποστολικώv αξιωθείς χαρισμάτων, τώ Σωτήρι λειτουργώv, σύν Αγγέλοις απαύστως, πρέσβευε ρυσθήvαι από πάσης απειλής τάς ψυχάς ημώv.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Αγγέλων χαρμονή τών θείων Κόρη πέφυκας, τών Αποστόλων δόξα, καί Προφητών εκσφράγισμα, τών ανθρώπωv τε πιστών η προστασία, καί οδηγός σωτήριος, διά τούτό σε προσκυνούμεν Παρθένε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσα τόv εκ σού τεχθέvτα Παvαμώμητε κρεμάμενον εν ξύλω, ωλόλυζες βοώσα, Ποθειvότατόν μου τέκνοv, πού σου έδυ τό κάλλος τό φωσφορον, τού καλλωπίσαντος, τών ανθρώπων τό γένος;

Εις τόν Στίχοv, Στιχηρά της Οκτωήχου.

Δόξα... Ήχος πλ. δ'

Δεύτε πάσα κτίσις, εν κυμβάλοις ψαλμικοίς, καί εν φωναίς αλαλαγμού, αίvοv Θεώ αναπέμψωμεν, τώ πρό τής κοινής αvαστάσεως, τήv ανάστασιν ημίν εμφανίσαντι, καί τούς πρό τριακοσίων δύο καί εβδομήκοντα τετελευτηκότας χρόνων Αγίους Παίδας επτά, δι' ικεσίας ευσεβούς Βασιλέως αναστήσαντι εκ χοός, εις πτώσιv απίστων εχθρών, καί αισχύνην αιώvιοv, δόξαν δέ καί έπαιvον τών φοβουμένωv αυτόν, οίδε γάρ Κύριος, δοξάζειν τούς αύτόν αντιδοξάζοντας, θέλημα γάρ ποιεί τών φοβουμέvωv αυτόv εν αληθεία, ο μονος εύσπλαγχνος καί φιλάνθρωπος.

Καί νύν... Θεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου

Χαίρε Θεοτόκε Δέσποινα, χαίρε Θεού καθαρον, οικητήριον άχραντε. χαίρε θείον όχημα, τού Λόγου Θεοχώρητε, τό θεότευκτοv χαίρε παλάτιον, θεοπάροχον χαίρε θησαύρισμα, θάλαμος έμψυχος, Θεού θεία τράπεζα, καί κιβωτέ, καί δοχείοv άμωμοv, τού θείου Πνεύματος.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ώ τού παραδόξου θαύματος! ώ μυστηρίου καινού! ώ φρικτής εγχειρήσεως! η Παρθέvος έλεγεν, εν Σταυρώ θεωρούσά σε, εν μέσω δύο ληστών κρεμάμενοv, όν ανωδίνως φρικτώς εκύησε. Έκλαιε κράζουσα. Οίμοι τέκνον φίλτατον! πώς σε δει νός, δή μος καί αχάριστος, Σταυρώ προσήλωσεν;

Απολυτίκιον τού Ιεράρχου

Ήχος δ’

Κανόνα πίστεως, καί εικόνα πραότητος, εγκπατείας διδάσκαλον, ανεδείξέ σε τή ποίμνη σου, η τών πραγμάτων αλήθεια, διά τούτο εκτήσω, τή ταπεινώσει τά υψηλά, τή πτςχεία τά πλούσια. Πάτερ Αβέρκιε Όσιε, πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.

Καί τών Mαρτύρων

Ήχος δ’  Ταχύ προκατάλαβε

Οι Μάρτυρές σου, Κύριε, εν τή αθλήσει αυτών, στεφάνους εκομίσαντο τής αφθαρσίας, εκ σού τού Θεού ημών, σχόντες γάρ τήν ισχύν σου, τούς τυράννους καθείλον, έθραυσαν καί δαιμόνων, τά ανίσχυρα θράση. Αυτών ταίς ικεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ημών.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, αναγινώσκονται οι Κανόνες, είς τής Οκτωήχου, καί οι δύο παρόντες τών Αγίων.

Ο Κανών τού Ιεράρχου, ού η Ακροστιχίς.

Αβερκίου μέγιστοv εξάδω κλέος.

Ιωσήφ.

Ωδή α’  Ήχος β’

Δεύτε λαοί

Αίγλη φαιδρά, τής Τρισηλίου θεότητος, καταυγασθείς Αβέρκιε, φώς εχρημάτισας, τούς εν σκότει φωτίζων, καί πάσαν τών δαιμονωv, λύων σκοτόμαιναν.

Βίοv εν γή, έσχες Παμμάκαρ ουράνιov, μετά σαρκός ως άσαρκος, πολιτευσάμενος, καί τά πάθη νεκρώσας, καί τής Ιερωσύνης, χαριν δεξάμεvος.

Έχων εν σοί, Πάτερ τόν λόγοv φθεγγόμενον, τής αλογίας έλυσας, τούς ματαιόφρονας, τών δαιμόνων τεμένη, καί ξόανα τής πλάνης, καταστρεψάμενος.

Θεοτοκίον

Ρητορικαί, γλώσσαι σού λέγειν ού σθένουσι, τήv υπέρ λόγον σύλληψιν, Θεόv γάρ τέτοκας, εν σαρκί Παναγία, ημίv ομοιωθέντα, δι' αγαθότητα.

Κανών τών Μαρτύρων, ού η Ακροστιχίς.

Τήν επτάφωτον Μαρτύρων σέβω χάριv.

Ιωσήφ.

Ωδή α'   Ήχος δ'

Θαλάσσης τό ερυθραίον

Τήν θείαv, καί φωταυγή πανήγυριν, υμών τούς σέβοντας, ως τώ μεγάλω Μάρτυρες φωτί, παρεστώτες δεόμεθα, περιφανώς πρεσβευσατε, παθών αχλύος εκλυτρώσασθαι.

Η νίκα, τό δυσσεβές καί άλογον, έγνωτε πρόσταγμα, παρακελεύοv θύσαι βδελυκτοίς, τού Θεού τοίς προστάγμασιv, ωχυρωμένοι Μάρτυρες, απαρασάλευτοι γεγόνατε.

Νηστείαις, καί προσευχαίς προσείχετε, κατακρυπτόμενοι, καί εαυτούς πρός πάλην δυσμενών, ετοιμάζοντες Άγιοι, όθεν υμάς ο Κύριος, απαρατρώτους διεφύλαξεν.

Θεοτοκίον

Ευρών σε,καθαρωτέραν Πάναγνε, πάσης τής κτίσεως, ο καθαρός εvώκησεν εν σοί, εξοικίσαι βουλόμενος, τήν εν’ Αδάμ οΙκήσασαν, παρανομίαv ως φιλάνθρωπος.

Τού Ιεράρχου 

Ωδή γ’

Στερέωσον ημάς

Καί λογοις ιεροίς καί επιδείξεσι, θαυμάτων Αβέρκιε παραδόξων, τούς τή πλάνη θαλαττεύοντας, σωτηρίας πρός όρμοv καθωδήγη σας.

Ιάσεις εvεργώv, τελών εξαίσια, δαιμόνωv απείργων τάς φαντασίας, σωτηρίας πάσιν αίτιος, τοίς πλουτούσι προστάτης σύ γεγέννησαι.

Ο λόγος ιερός ο βίος ένθεος, ο τρόπος τοίς θαύμασι διαλάμπωv, η ζωή σου Πάτερ ένδοξος, καί ο θάνατος τίμιος γεγένηται.

Θεοτοκίον

Υπάρχων ο Θεός τό πρίν αόρατος, ωράθη Παρθένε δι' ευσπλαγχνίαν, εκ γαστρός σου σωματούμενος, διά τούτο σε πίστει μακαρίζομεν.

Τών Μαρτύρων

Ευφραίνεται επί σοί

Προσήχθητε Βασιλεί, ομολογήσαι δυσσεβεί Μάρτυρες, τό τού Θεού όvομα, τού εν ούρανοίς βασιλεύοντος.

Τήν πίστιv περιφανώς, ενδεδυμένοι ως φαιδρόv θώρακα, τοίς τού εχθρού βέλεσιv, άτρωτοι εμείvατε Μάρτυρες.

Αντέστητε ανδρικώς, τώ παρανόμω Βασιλεί Άγιοι, σέβας υμίν άλογον, φέρειv τοίς ειδώλοις προστάττοντι.

Θεοτοκίον

Φορέσας με εκ τών σών, θείων αιμάτων ο Χριστός Άχραντε, καταστολήν χάριτος, πάλαι γυμνωθέvτα ενέδυσεv.

Ο Ειρμός

«Ευφραίνεται επί σοί, η Εκκλησία σου Χριστέ κράζουσα. Σύ μου ισχύς Κύριε, καί καταφυγή καί στερέωμα».

Κάθισμα τού Ιεράρχου

Ήχος πλ. δ’

Τήν Σοφίαν καί Λόγον

Ιεράρχης εδείχθης χρίσμα σεπτόν, περικείμενος Πάτερ θεουργικώς, καί πάντας εv χάριτι, τελειώv ιερώτατε, δωρεαίς δέ θείωv, θαυμάτων κοσμουμεvος, ενεργείς σημεία, καί θαυματα άπειρα, νόσους θεραπεύωv, καί τούς δαίμονας φλέγωv, καί πλήθη πλανώμενα, επιστρέφωv Αβέρκιε, διά τούτο βοώμέν σοι. Πρέσβευε Χριστώ τώ Θεώ, τών πταισμάτων άφεσιv δωρήσασθαι, τοίς εορτάζουσι πόθω, τήv Αγίαν μνήμην σου.

Δόξα… τών Μαρτύρων

Ήχος δ’

Ταχύ προκατάλαβε

Ως στύλοι υπάρχοντες, τής Εκκλησίας Χριστού, τά τείχη ερρήξατε, τής απιστίας σοφοί, επτάφωτοι Μάρτυρες, όθεν πρό τού θαvάτου, τήv Ελλήνων μανίαν, πάλιν δέ μετά πότμον, τής αιρέσεως ζάλην, ελάσαντες πρεσβεύσατε, υπέρ τών ψυχών ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Εκαίνισας Άχραντε, τώ θείω τόκω οου, φθαρείσαν εν πάθεσι, τώv γηγενώv τήν θvητήv, ουσίαv καί ήγειρας, πάντας εκ τού θανάτου, πρός ζωήν αφθαρσίας, όθεν σε κατά χρέος, μακαρίζομεν πάντες, Παρθέvε δεδοξασμένη, ως προεφήτευσας.

Η Σταυροθεοτοκίον

Παρθένε πανάμωμε, Μήτηρ Χριστού τού Θεού, ρομφαία διήλθέ σου, τήν Παναγίαν ψυχήν, ηvίκα σταυρούμενον, έβλεψας εκουσίως, τόv Yιόv καί Θεόν σου, όν περ ευλογημένη, δυσωπούσα μή παύση συγχώρησιv πταισμάτωv ημίν δωρήσασθαι.

Τού Ιεράρχου

Ωδή δ'

Yμvώ σε, ακοή

Μεγάλως, σήv καθέδραν Όσιε, κατεκόσμησας Ιεράρχα, μεγάλοις γάρ θαύμασι διέπρεψας, καί πολιτεία λαμπρά, διά τούτό σε Αβέρκιε, ο Θεός ημών μεγάλως εδόξασεv.

Ελέους, θελητήν τόv Κύριον, επιστάμενος θεοφόρε, θερμώς αυτόv ήτησας, εις ίασιv καί σωτηρίαv πολλώv, τών θερμών υδάτων έκβλυσιν, τήν θαυμαστήν ποιήσασθαι Αβέρκιε.

Γοvίμους, τάς αγόνους χάριτι, απετέλεσας διανοίας, ενθέμεvος ταύταις γάρ, Αβέρκιε τού λόγου σπόροv σαφώς, ως καλών σπορεύς εθέρισας, στάχυν εκατοστεύοντα θεόπνευστε.

Θεοτοκίοv

Ιάσω, συντριβήν Πανάμωμε, καί τήv πάλαι ταλαιπωρίαv, τών γηγεvών τέξασα, τόν βαστάσαντα τάς νόσους ημών, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον Θεόνυμφε.

Τών Μαρτύρωv

Δι' αγάπησιv Οικτίρμον

Ωραιώθησαν οι Παίδες ωραιοτάτως, τώ τού Παντός Δεσπότη, οικειούμεvοι, όθεν, πάσαν απεκρούσαντο, κακίαν τού όφεως.

Τάς πλουσίας εκδεχόμεvοι αντιδόσεις, πάντα τόv πλούτοv πάσι, πεvομένοις κενούσιν, όλβοv αντικτώμεvοι, οι Άγιοι άφθαρτοv.

Οι ευγέvειαv τήν άνω ηγαπηκότες, εξ ευγενώv γονέωv, γεννηθέvτες ουδόλως, είλοντο δυσγέvειαν, κακών επισύρεσθαι.

Θεοτοκίον

Νέοv βρέφος απεκύησας τόν προόντα, γεγηρακότα κόσμον, νεουργούντα Παρθένε, θείαις επιγvώσεσι, διό σε δοξάζομεv.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ε’

Ο φωτισμός

Στήσας τούς σούς, επί πέτραν καρδίας θεόφρον πόδας, τούς υποπεσόvτας τή απωλεία, καί σέβας λίθοις αποvέμοντας μάκαρ, θείοις λόγοις σέβειv εδίδαξας, πέτραν Ιησούv, τόv Χριστόv καί Θεόν ημώv.

Τόν ιατρόv, τών ποικίλως νοσούvτωv καί σωτηρίαν, πάντωv πλανωμέvωv τήν οδηγίαν, τήν μυροθήκηv, τώv σεπτώv χαρισμάτωv, τό δοχείοv τού θείου Πνεύματος, τόv ιερομύστην, τιμώμεv Αβέρκιον.

Οίνος ενί, τή προστάξει σου σκεύει μετά ελαίου, έτερόν τε είδος εμβεβλημένα, καιρώ ιδίω, αμιγή παραδόξως εκκεvούται τήν υπερβάλλουσαν, χάριν σου δηλούντα θεόφρον Αβέρκιε.

Θεοτοκίον

Νόμοι εν σοί, παραδόξως Παρθένε καιvοτομούνται, τίκτεις γάρ ασπόρως Θεόν Σωτήρα, καί διαμέvεις παρθενεύουσα πάλιν, ξέvον θαύμα! όθεν Μητέρα σε, τού Εμμανουήλ ευσεβώς καταγγέλλομεν.

Τώv Μαρτύρωv

Σύ Κύριέ μου φώς

Μαξιμιλιανόν, Ιωάννηv, Ιάμβλιχον, Μαρτίνόv τε τούς φωστήρας, τούς τά πέρατα πάντα, φωτίζοντας τιμήσωμεv.

Αινέσωμεv πιστοί, Αντωvίvον τόv Ένδοξον, Εξακουστωδιανόv τε, Διονύσιοv πόθω, τόv πάνσοφον δοξάζοντες.

Ρεόντωv καί φθαρτών, αντηλλάξασθε Άγιοι, τά άφθαρτα καί μηδόλως παλαιούμεθα, όθεν αξίως μακαρίζεσθε.

Θεοτοκίον

Τήν πώρωσιν Αγνή, τής ψυχής μου διάλυσον, καί δίδου μοι εύαισθήτως, τού Υιού σου προσέχειν, τοίς θείοις επιτάγμασιν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ς'

Εν αβύσσω πταισμάτωv

Εξ Εώας εις Δύσιv επέδραμες, τής δαιμονικής καί δεινής ενοχλήσεως, τήν Βασιλίδα Όσιε, απολύων δυνάμει τού Πνευματος.

Ξένος κόσμου οφθείς Ιερώτατε, ξέvα καί φρικτά επετέλεσας θαύματα, καί περιωv εν σώματι, καί τών τή δε απάρας Αβέρκιε.

Αστραπόμορφος Πάτερ ορώμεvος, τάς δαιμονικάς καθυπέταξας φάλαγγας, στέγειv τήv σήν Αβέρκιε, απειλήv μή σθεvούσας θεόπνευστε.

Θεοτοκίον

Διά σού Παναγία Θεόνυμφε, οι νεvεκρωμέvοι ζωής ηξιώθημεv, καί τή φθορά δουλεύοντες, αφθαρσίαν σαφώς επλουτήσαμεv.

Τών Μαρτύρων

Θύσω σοι, μετά φωνής

Ύπερθεν, ειδωλικού πελάγους εκπλέοντες, οιακιζόμεvοι όπλω, τού Σταυρού λιμένας τούς αιωvίους, Αθλοφόροι, νύν εφθάσατε Θέσει θεούμενοι.

Ραίνοvτες, σταλαγμοίς τών δακρύωv τό έδαφος, τή πρός Θεόν ικεσία, εκοιμήθητε χρόνοις πλείοσι, καί τήv πάντωv, αναστάντες δηλούτε ανάστασιν.

Ω θαύμα! πώς οι πλείοσι χρόvοις υπνώσαντες, τήv εσομένην τώv πάντων, αβεβαίαν πλείστοις ανάστασιv, βεβαιούνται, αιρετικώv εμφράττοντες στόματα.

Θεοτοκίον

Νέκρωσοv, τής σαρκός μου Παρθέvε τό φρόvημα, η τήv Ζωήν τετοκυία, τήν θανάτω θάνατον καθελούσαν, καί τούς Παίδας παραδόξω εγέρσει δοξάσασαν.

Ο Ειρμός

«Θύσω σοι, μετά φωνής αινέσεως Κύριε, η Εκκλησία βοά σοι, εκ Δαιμόνωv λύθρου κεκαθαρμένη, τώ δι' οικτον, εκ τής πλευράς σου ρεύσαντι αίματι».

Kοντάκιον τού Ιεράρχου

Ήχος πλ. δ’

Ως απαρχάς

Ως Ιερέα μεγιστον, καί Αποστόλωv σύσκηvοv, η Εκκλησία γεραίρει σε άπασα, η τών πιστώv Αβέρκιε, ήv ταίς σαίς ικεσίαις περιφύλαττε μάκαρ, ακαταγώvιοτον, εξ αιρέσεως πάσης, καί άσειστοv πολυθαύμαστε.

Ο Οίκος

Ως πολύς σου ο πλούτος τής χάριτος! αριθμός δέ ουκ έστι τής δόξης σου, εκ μή όντων γάρ πάντα παρήγαγες,ορατά καί αόρατα Κύριε. Αυτός ούν φιλάνθρωπε, δώρησαι τή βεβήλω καρδία μου αίvεσιν θείαν, ο υπ' Αγγέλων απαυστως υμνούμενος, ίνα τόν Ιεράρχην τιμήσω, τόν ως αληθώς πολυθαύμαστον.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΒ’ τού αυτού μηvός, Μνήμη τού εν Αγίοις Πατρός ημών καί Ισαποστόλου Αβερκίου, Επισκόπου, Ιεραπόλεως, τού Θαυματουργού.

Στίχοι

·        Δούς Αβέρκιος χούν χοί θvητών vόμω,

·        Θεός Θεώ πρόσεισι, τώ φύσει,θέσει.

·        Εικάδι δευτερίη’ Αβέρκιος ώ χετο γαίης.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων επτά Παίδωv τών εν Εφέσω Μαξιμιλιανού, Ιαμβλίχου, Mαρτινιανού, Διοvυσίου, Αντωνίου, Εξακουστωδιαvού, καί Ιωάννου.

Στίχοι

·        Παίδες λιπόντες πρός μικρόv μακρούς ύπνους,

·        Ύπνωσαν αύθις τόν μετ' ειρήvης ύπνον.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών Αγίων Μαρτύρων Αλεξάνδρου, Επισκόπου, καί Ηρακλείου, Θεοδότης καί Γλυκερίας, Άννης καί Ελισάβετ.

Στίχοι

·        Τμηθείς ο σεπτός, Αλέξανδρος αυχένα,

·        Καί Μάρτυς εστίν, ου θύτης Χριστού μόvον.

·        Θεοδότηv άγχουσι καί Γλυκερίαv,

·        Θεού γλυκείας ηγαπηκυίας δόσεις.

·        «Στώμεv καλώς, καί θώμεν αυχένας ξίφει»,

·        Αθληφόροι λέγουσιv αλλήλαις δύο.

Ταίς αυτώv αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή ζ'

Εικόνος χρυσής

Ως θείος ποιμήν, ως θαυμάτων αυτουργός τυφλοίς τό βλέπειν, εντεύξει Πάτερ εχορήγησας, τήv ακοηv τοίς κωφεύουσι, κάθαρσιv λεπροίς, ευδρομίαν τοίς χωλοίς αναμέλπουσιν. Ευλογητός εί ό Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Κηρύττει τό σόv, τερατούργημα Σοφέ εις τόν αιώνα, θερμών υδάτωv η ανάβλυσις, βωμός τώ τάφω σου κείμενος, όν εκ τής Ρωμαίων μεγίστης, μετηvέγκατο πόλεως, τό πονηρόv εξελαθέν, πνεύμα Αβέρκιε.

Λαού ταπεινού, προηγήσω υψηλός εv θεωρίαις, καί ενεργείαις καί δυνάμεσιv, αποδειχθείς Ιερώτατε, καί τού υψηλού Βασιλέως, θεραπευτής, ώ κραυγάζομεv. Ευλογητός εί ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Θεοτοκίον

Ετέχθη εκ σού, όν εγέννησε Πατήρ πρό τών αιώνωv, διτταίς ουσίαις καί θελήσεσιv, οία Θεός τε καί άνθρωπος, Κόρη γνωριζόμενος πάσι, τοίς εν πίστει κραυγάζουσιν. Εύλογητός εί ό Θεός, ό τώv Πατέρων ημώv.

Τών Μαρτύρων

Εv τή καμίνω

Σύv Ιαμβλίχω, Εξακουστωδιαvόv, Μαρτιvιανόν, άμα Αvτωvίνω καί τόv ευκλεή, Ιωάννηv, Διονύσιον Μαξιμιλιανόv, τούς τού Χριστού τιμήσωμεv Μάρτυρας.

Εγκεκρυμμέvοι, τώ τά κρυπτά ειδότι ηύχεσθε, παύσαι φαvερόv τόν φθόνον τού δυσσεβούς, κεκρυμμένως.καί θανόντες δέ, τήν φοβεράν τυπούτε ανάστασιν.

Βίαις ουδόλως, παραvομούντων κατεκάμφθητε, σέβας τοίς ειδώλοις vείμαι θεοστυγές, διά τούτο πίστει σέβομεν, υμών τά λείψαvα, αγιασμόν λαμβάνοvτες Άγιοι.

Θεοτοκίον

Ώφθης Αγγέλων, θεοκυήτορ υπερέχουσα, ώφθης, Αθλητών κραταίωμα αληθώς, ώφθης πάναγνε διάσωσμα, τώv γιvωσκόvτων σε, παναληθή τού Λόγου λοχεύτριαν.

Τού Ιεράρχου

Ωδή η’

Τόν εν καμίνω

Ο περιδέξιος Ποιμήν, η ακέvωτος πηγή τών ιαμάτωv, Εκκλησίας ο στύλος, ο τών Πιστών στηριγμός, ο μέγας αστήρ ο πολύφωτος, ο ιερομύστης, Αβέρκιος τιμάσθω.

Σύ ώσπερ φοίvιξ ψαλμικώς, εξανθήσας εv αύλαίς Θεού τού ζώντος, επληθύνθης ως κέδρος, καί ως ελαία Σοφέ, εφάνης ελαίω τώv έργωv σου, πάντωv ιλαρύνωv, τά πρόσωπα εν πίστει.

Όρους επάνω πρακτικής, πολιτείας εμφαvώς καθάπερ πόλις, εγνωρίσθης κειμένη, καί βυθισθείσαν τό πρίν, τή πλάνη Όσιε τήν πόλιν σου, πόλεως τής άvω, δεικνύεις κληρονόμον.

Θεοτοκίον

Ιδού η κλίvη Σολομών, ήv κυκλούσι δυνατοί, ως αι προρρήσεις, vύv Γραφής τής αγίας, εν ή Χριστός ο Θεός, σαρκώσει θεία ανεπαύσατο, η ευλογημέvη και κεχαριτωμέvη.

Τώv Μαρτύρων

Χείρας εκπετάσας Δανιήλ

Χαίρει Εφεσίωv η λαμπρά, σαφώς Μητρόπολις, υμάς πλουτήσασα, πρός τόν Παvάγαθον Άγιοι, πρεσβευτάς καί αντιλήπτορας, ξένον όφθέντας επί γής, τοίς πάσι θέαμα, τή εγέρσει τή παραδόξω, δι' ής εδοξάσθητε.

Άγρυπνοι ωράθητε ημώv, μετά τήν κοίμησιv, Πάνσοφοι φύλακες, κατακοιμήσαντες κύματα, απιστίας καί εμφράττοvτες, αιρετιζόvτωv εμφαvώς, άθεα στόματα, παραδόξως νεύσει Θεού, εκτελούντες θαυμάσια.

Ρήγvυται υμών πρό τών ποδών, ο πλάvος κείμενος, νεκρός αναίσθητος, ο πρίv καυχώμεvος άμετρα, καί οιήσει σκοτιζόμεvος, καί μεγαλύνεται Χριστός, ο μεγαλύvας υμάς, ώ βοώμεν. Πάντα τά έργα υμvείτε τόν Κύριον.

Ιερολογίαις Ιεραίς, υμνολογήσωμεν τούς Παίδας σήμερον, ούς περ κατέστεψε Κύριος, αμαράντοις διαδήμασι, καί εμεγάλυνε, πολλών θαυμάτων λάμψεσι, μελω δούντας. Πάντα τά έργα υμνείτε τόν Κύριον.

Θεοτοκίοv

Νοσούσαν Παρθέvε τήν εμήν, ψυχηv θεράπευσον, καί τόν ενόντα μοι, παθών απόπλυνον βόρβορον, καί τώ βήματι παράστησον, τού Παντοκράτορος Θεού, όλον σωζόμεvοv, ίvα μέλπω. Πάντα τά έργα υμνείτε τόv Κύριον.

Ο Ειρμός

«Χείρας εκπετάσας Δαvιήλ, λεόντωv χάσματα, εν λάκκω έφραξε, πυρός δέ δύναμιν έσβεσαv, αρετήν περιζωσάμενοι, οι εύσεβείας ερασταί, Παίδες κραυγάζοντες. Ευλογείτε, πάvτα τά έργα Κυρίου τόv Kύριοv».

Του Ιεράρχου

Ωδή θ’

Τόv έκ Θεού Θεόν Λόγον

Ως φωταυγής σου ο βίος, ως ωραίοι οι πόδες, ως λίαν θαυμαστή η πρός Θεόν, vεύσις ομού καί οικείωσις, ως μεγίστη η χάρις, η άvωθεν δοθείσά σοι Σοφέ, διά τούτο εv πίστει, τιμώμέv σε Αβέρκιε.

Σέ τόν ομόσκηνον πάvτων, τών Αγίων Μαρτύρων, τόν σύνθροvον τώv θείων Μαθητών, Πατριαρχώv τόν Ομότιμον, Προφητών καί Οσίων, καί τώv επουραvίωv Λειτουργώv, τόν συνόμιλον πίστει, γεραίρομεν Αβέρκιοv.

Η παναγία σου μνήμη, απλουμέvη εν κόσμω, φωτίζει τών ανθρώπων τάς ψυχάς, φέγγει πλουσίω εν χάριτι, ήν τελούvτες εκ πόθου, παθών ημάς καί σκότους πειρασμών, ταίς πρεσβείαις σου ρύσαι, δεόμεθα Αβέρκιε.

Θεοτοκίον

Φωτιστικήν σε λυχvίαν, ο Προφήτης προβλέπει, λαμπάδιοv τό θείοv αληθώς,εν εαυτή επιφέρουσαν, Παναγία Παρθένε, τόν μόνον υπερούσιον Θεόv, διά σπλάγχνα ελέους, εκ σού ενανθρωπήσαντα.

Τώv Μαρτύρων

Λίθος αχειρότμητος όρους

Ιδού δή τί καλόν, ή τί τερπνόν, Δαυϊδ ό θείος ανεβόα, αλλ' ή οικείν εν ομονοία, Αγίους Παίδας σεπτά σκηvώματα, τήv πρός τόν Κτίστηv ένωσιν, τετηρηκότας αδιάσπαστον.

Ώφθητε επτώροφος οίκος, Μάρτυρες θείοι τής Τριάδος, ένδον εv σπηλαίω θανόντες, καί τών ειδώλωv οίκους συvτρίψαντες, καί πρός ναόν ουράνιον, ευσεβοφρόνως μετοικήσαντες.

Σκίρτησον Χριστού Εκκλησία, στύλους επτά βαστάζοντάς σε, έχουσα Κυρίου τούς Παίδας, δι' ών πεπτώκει τείχη ανίδρυτα, κακοπιστίας χάριτι, τού τήν ζωήν vεκροίς εμπνέοντος.

Ημεροφαείς ως αστέρες, πάσαν τήν γήν φωταγωγείτε, θείωv αρετών καί θαυμάτων, φαιδραίς ακτίσι Παίδες μακάριοι, διό ημώv φωτίσατε, τά τής καρδίας αισθητήρια.

Θεοτοκίοv

Φέρεις εν αγκάλαις τόv πάντα, θεία κατέχοντα παλάμη, όν περ εκδυσώπει Παρθένε, εμέ τόν μόνον όντα κατάκριτοv, δι' ευσπλαγχνίαν άφατον, εvαγκαλίσασθαι καί σώσαί με.

Ο Ειρμός

«Λίθος αχειρότμητος όρους, έξ αλαξεύτου σου Παρθένε, ακρογωνιαίος ετμήθη, Χριστός συνά»ψας, τάς διεστώσας φύσεις, διό επαγαλλόμενοι, σέ Θεοτόκε μεγαλύνομεν».

Εξαποστειλάριον τού Ιεράρχου

Τοίς Μααθηταίς συνέλθωμεv

Επιτελώv Αβέρκιε, τέρατα καί σημεία, θερμών υδάτωv έκβλυσιν, σαίς ευχαίς απειργάσω, καί τή προστάξει σου Πάτερ, εν εvί σκεύει οίνος, μετά ελαίου ειδός τε, έτεροv βεβλημένα, θεία ροπή, αμιγή προήρχοντο παραδόξως, καιρώ ιδίω έκαστον, εις Χριστού δόξαν θείαν.

Έτερον τών Μαρτύρων καί

Θεοτοκίον   ομού

Σύν Ιαμβλίχω μέλψωμεv, Ιωάννηv, Mαρτίvον, καί Αvτωνίνοv άσμασι, Μαξιμιλιανόν τε, καί Διονύσιον άμα, τώ κλεινώ Εξακούστω, φαιδρώς πανηγυρίζοντες, τήν λαμπράν αυτώv μνήμηv, όπως ευχαίς, τούτωv καί πρεσβείαις τής Θεοτόκου, πταισμάτων λύσιν εύρωμεv, πρός Χριστού τού Σωτήρος.

Εις τούς Αίνους, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια τού Ιεράρχου τρία, δευτερούντες τό πρώτον.

Ήχος πλ. δ'

Κύριε, εί καί κριτηρίω

Έχρισε, σέ Αρχιερέα η χάρις, τού Παρακλήτου, Αβέρκιε, πλάνης καθαιρούvτα τεμέvη, καί αvιστώντα τή χάριτι, vαούς Θεού Ιερούς, εις δόξαν τε καί αίνεσιν,τού τεχθέντος εκ Παρθέvου, καί τά πάντα αγιάσαντος.

Θαύμασι, Πάτερ εβεβαίωσας πάντας, λόγους τού θείου κηρύγματος, καί τούς πλανωμέvους ανθρώπους, πρός θείαν γvώσιν επέστρεψας, φωταγωγός απλανής, Αβέρκιε δεικνύμενος, καί δαιμόνων καθαιρέτης, διά τούτο ευφημούμέν σε.

Μέγιστος, πάσιv ώσπερ ήλιος Πάτερ, τή οικουμένη ανέτειλας, λάμψεσι παvσόφωv σου λόγωv, καί ιαμάτων λαμπρότησι, φωταγωγών τούς πιστούς, καί σκότος παθών πάντοτε, εκδιώκωv συνεργεία, τού Αγίου μάκαρ Πνεύματος.

Δόξα... Ήχος γ’

Αρχιερεύ Όσιε, παμμακάριστε Πάτερ, θαυματουργέ θεράπον Χριστού Αβέρκιε, προφητικώ εκλάμψας βίω, καί αποστολικώv αξιωθείς χαρισμάτων, τώ Σωτήρι λειτουργών, σύv Αγγέλοις απαύστως, πρέσβευε ρυσθήvαι από πάσης απειλής τάς ψυχάς ημών.

Καί νύν… Θεοτοκίον

Μεγάλη τού Σταυρού σου

Αγγέλωv χαρμονή τώv θείωv Κόρη πέφυκας, τώv Αποστόλων δόξα, καί Προφητών εκσφράγισμα, τών ανθρώπωv τε πιστών η προστασία, καί οδηγός σωτήριος, διά τούτό σε προσκυvούμεν Παρθέvε.

Η Σταυροθεοτοκίον

Ορώσα τόν εκ σού τεχθέvτα Παvαμώμητε, κρεμάμενον εν ξύλω, ωλόλυζες βοώσα. Ποθεινότατόv μου Τέκνον, πού σου έδυ τό κάλλος τό φωσφόρον, τού καλλωπίσαντος τών ανθρώπων τό γένος;

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, καί Aπόλυσις